در این مطلب قصد داریم یک بازی کارتی هیجان انگیز یعنی بازی ورق 2 بزرگ (Big Two)، را به شما معرفی کنیم و تمام قواعد و قوانین آن را بررسی کنیم.
اگر دوست دارید با این بازی کاملا آشنا شوید، حتما این مطلب را تا آخر دنبال کنید. با مجله بخت همراه باشید.
معرفی بازی دوی بزرگ
بازی دوی بزرگ یکی از مهم ترین و محبوب ترین بازی های کارتی در شرق آسیا است که امروزه در بسیاری از کشورها به عنوان یکی از بازی های رقابتی و حتی شرط بندی شناخته می شود. این بازی به دلیل سرعت بالا، نیاز به تحلیل لحظه ای و داشتن ترکیب های متنوع، جذابیت زیادی برای بازیکنان حرفه ای دارد. بسیاری از بازیکنان این بازی را
این بازی حدودا سال 1980 در ساحل چین ایجاد شده است. پس از آن در شانگهای، هنگ کنگ، تایوان و همچنین در فیلیپین و سنگاپور بسیار محبوب شد. و در ادامه به برخی از کشورهای غربی نیز سرایت کرد.
به عنوان نسخه ای ساده تر و سریع تر از پوکر می شناسند و به همین دلیل در سال های اخیر در محافل آنلاین نیز رشد زیادی داشته است. در دوی بزرگ، هدف اصلی بازیکنان این است که کارت های خود را زودتر از دیگران تمام کنند، اما مهارت اساسی این است که بدانید در چه زمانی باید بازی کنید و در چه زمانی باید از نوبت خود بگذرید. همین موضوع باعث می شود این بازی فقط شانس نباشد و تصمیم گیری های هوشمندانه نقش مهمی در برنده شدن داشته باشد.
تاریخچه ی این بازی نشان می دهد که ابتدا در چین جنوبی رواج داشته و سپس از طریق مهاجران چینی وارد کشورهایی مانند فیلیپین، تایوان، مالزی و سنگاپور شده است. بعدها این بازی در قاره اروپا و حتی آمریکای شمالی نیز محبوب شد و اکنون یکی از شناخته شده ترین بازی های آسیایی در جهان به شمار می رود.
بازی دوی بزرگ (Big Two):
| کشور / منطقه | نام جایگزین | توضیح |
|---|---|---|
| انگلیسی زبان | Big Two, Big Deuce, Deuces | استفاده در آمریکا و استرالیا |
| چین | Da Lao Er, Dai Di | ماندارین و کانتونی؛ معنای تحت اللفظی «دو بزرگ قدیمی» |
| تایوان | Bu Bu Gao Sheng | معنی: «گام به گام بالاتر می رود» |
| فیلیپین | Pusoy Dos | ترجمه انگلیسی: Poker Two |
| هلند | Sjalaliën | نام محلی برای بازی |
بازی دوی بزرگ: راز محبوبترین بازی کارتی شرق آسیا که حرفهایها عاشقش هستند!
دوی بزرگ یک بازی کارتی جذاب و استراتژیک است که از شرق آسیا نشأت گرفته و به سرعت در سراسر جهان محبوب شد. این بازی نه تنها سرگرمکننده است، بلکه مهارت های مدیریت کارت، پیش بینی حرکات حریف و تصمیم گیری سریع را نیز تقویت می کند. حرفه ای ها عاشق این بازی هستند زیرا هر دست، فرصتی برای نشان دادن هوش و استراتژی منحصر به فرد بازیکن است.
بازیکنان و کارت ها در بازی ورق دوی بزرگ (Big Two)
بازی دوی بزرگ معمولا با چهار بازیکن انجام می شود، هرچند نسخه هایی از آن سه نفره یا حتی دونفره نیز بازی می شود. در حالت استاندارد، هر بازیکن 13 کارت دریافت می کند و تمام کارت ها بین بازیکنان توزیع می شود. این موضوع باعث می شود هیچ کارتی در دست های پنهان باقی نماند و تمامی بازیکنان بتوانند بر اساس کارت های احتمالی دیگران تحلیل دقیق تری داشته باشند.
در رتبه بندی کارت ها، عدد 2 بالاترین ارزش را دارد و پس از آن آس قرار می گیرد. بقیه ی کارت ها به ترتیب K، Q، J و سپس اعداد 10 تا 3 رتبه بندی می شوند که 3 ضعیف ترین کارت بازی است. این رتبه بندی باعث می شود کارت های ظاهرا کوچک اما به ظاهر بی ارزش، در ترکیب های خاص بسیار مهم و تعیین کننده باشند.
علاوه بر رتبه ی کارت ها، خال ها نیز در بازی نقش مهمی دارند. ترتیب قدرت خال ها در نسخه ی چینی از بالا به پایین عبارت است از پیک، دل، گشنیز و خشت. یعنی اگر دو کارت دارای عدد و رتبه ی برابر باشند، کارت با خال قوی تر برنده می شود. این ساختار باعث می شود حتی ضعیفترین عدد نیز در شرایطی بتواند دست های مهمی را کنترل کند.
در واقع انواع زیادی از این بازی وجود دارد اما ما در اینجا آن نوع از بازی را که در چین متداول است شرح خواهیم داد. بهترین حالت بازی با چهار بازیکن انجام می شود که هر بازیکن برای خودش بازی می کنند. (بازی با سه یا دو بازیکن نیز امکان پذیر است.) برای انجام بازی ورق دوی بزرگ (Big Two)، یک بسته ورق استاندارد 52 کارتی استفاده می شود که کارت ها از بالا به پایین رتبه بندی می شوند. (از سمت چپ به راست، از بالاترین رتبه به پایین ترین رتبه نوشته شده اند):
2-A-K-Q-J-10-9-8-7-6-5-4-3
همچنین یک مرتب سازی نیز برای خال ها وجود دارد؛ این مرتب سازی از بالا به پایین عبارتند از: پیک، دل، گشنیز، خشت.
هدف از انجام بازی 2 بزرگ
هدف اصلی در بازی دوی بزرگ Big Two این است که پیش از تمام بازیکنان، از شر تمام کارت های خود خلاص شوید. اما این تنها بخش ماجرا نیست؛ بلکه باید استعاره ای از مدیریت ریسک و زمانبندی دقیق را نیز در نظر بگیرید. در بسیاری از دست ها ممکن است کارت های شما به ظاهر عالی باشند، اما استفاده ی نادرست از آنها باعث می شود فرصت برنده شدن را از دست بدهید.
در صورتی که نتوانید نفر اول شوید، هدف شما این است که حداقل تعداد کارت ممکن را حفظ کنید تا امتیاز جریمه کمتری بگیرید. همین نکته باعث می شود بازی حتی پس از نزدیک شدن به پایان نیز جذابیت خود را از دست ندهد، زیرا تلاش برای کاهش امتیاز منفی همیشه ادامه دارد.
در بعضی نسخه های پیشرفته تر، بازیکنان حرفه ای تلاش می کنند نه تنها زودتر تمام کنند بلکه با مدیریت کارت های خود، دیگر بازیکنان را مجبور کنند کارت های بزرگشان را در زمان نامناسب بازی کنند. این شیوه ی بازی بیشتر در نسخه های شرط بندی و رقابتی دیده می شود.
از چین تا فیلیپین و اروپا؛ چگونه یک بازی کارتی ساده جهان را فتح کرد؟
شروع دوی بزرگ در چین بود و به تدریج به کشورهای دیگر شرق آسیا و سپس اروپا راه یافت. سادگی قواعد اولیه و در عین حال عمق استراتژیک بازی باعث شد تا مردم با سنین و فرهنگ های مختلف بتوانند آن را تجربه کنند. این بازی به سرعت توانست با ترکیب سرگرمی و چالش فکری، طرفداران زیادی پیدا کند و حتی مسابقات بین المللی آن برگزار شود.
ترکیبات کارت های قابل بازی Big Two
در بازی دوی بزرگ چهار قالب اصلی برای قرار دادن کارت ها روی میز وجود دارد: تک کارت، جفت، سه تایی و ترکیب های پنج کارتی. هر یک از این دسته ها قوانین خاصی دارند و نمی توان آنها را با یکدیگر مقایسه یا جایگزین کرد. بازیکنان معمولا ابتدا با تک کارت ها و جفت ها محیط بازی را آرام می کنند و سپس برای گرفتن کنترل میز از ترکیب های پنج کارتی استفاده می کنند.
یکی از ویژگی های مهم این ترکیب بندی آن است که کوچک ترین اشتباه می تواند مسیر بازی را تغییر دهد. مثلا ممکن است یک جفت کوچک را در موقعیت اشتباه بازی کنید و حریف با یک جفت بزرگ تر جریان بازی را از دست شما خارج کند. همین نکته است که بازی را از نظر استراتژی پیچیده و جذاب می کند.
بازیکنان حرفه ای همیشه هنگام انتخاب ترکیب ها، محتمل ترین گزینه های دست حریف را نیز در نظر می گیرند. آنها براساس کارت های بیرون آمده حدس می زنند که مثلا آیا کسی هنوز استریت دارد یا خیر. بنابراین انتخاب ترکیب مناسب نه تنها بر اساس کارت های خودتان بلکه بر اساس رفتار دیگران نیز انجام می شود.
چهار نوع ترکیب کارت قانونی برای بازی وجود دارد:
- تک کارت (single)
- جفت (pairs)
- سه تایی (triples)
- پنج تایی کارت (five card)
تک کارت (single)
در ساده ترین حالت، بازیکن یک کارت را روی میز قرار می دهد و بازیکن بعدی باید کارت بالاتر بازی کند یا نوبت را رد کند. در تک کارت ها عدد 2 قوی ترین کارت محسوب می شود و کارت 3 ضعیف ترین. همین ساختار ساده باعث می شود تک کارت ها پایه ی بسیاری از سناریوهای بازی باشند. تک کارت ها، از 2 (بالا) به سمت پایین 3 (پایین)، رتبه بندی می شوند. و بین کارت های هم رتبه، کارت با خال بالاتر، کارت با خال پایین تر را می بَرَد. Big Two
گاهی تک کارت ها می توانند در لحظه های حساس بازی تعیین کننده باشند. مثلا اگر بازیکن سمت راست شما فقط یک کارت دارد، بازی کردن یک تک کارت اشتباه می تواند باعث شود او بلافاصله برنده شود. به همین دلیل انتخاب زمان مناسب برای بازی تک کارت ها اهمیت زیادی دارد.
یکی از نکات مهم در بازی تک کارت ها نقش خال است. اگر دو کارت از یک عدد باشند، خال پیک قوی تر از دل است، دل قوی تر از گشنیز و گشنیز قوی تر از خشت. بنابراین ممکن است کارت 9 پیک از کارت 9 دل بالاتر باشد و این موضوع گاهی برای بازیکنان تازه کار گیج کننده است.
ترفندهای برنده شدن در دوی بزرگ: مدیریت کارت ها، زمان بندی و تاکتیک های مخفی!
برای برنده شدن در دوی بزرگ Big Two، فقط داشتن کارت های خوب کافی نیست. مدیریت صحیح کارت ها، تشخیص زمان مناسب برای بازی هر کارت و استفاده از تاکتیک های مخفی می تواند سرنوشت بازی را تغییر دهد. بازیکنان حرفه ای با برنامه ریزی دقیق و تحلیل حرکات حریف، بیشترین شانس موفقیت را به دست می آورند.
جفت (pairs)
جفت کارت ها یعنی دو کارت با عدد یکسان. در این ترکیب نیز عدد 2 بهترین جفت و عدد 3 ضعیف ترین جفت است. جفت ها اهمیت زیادی در جریان بازی دارند زیرا می توانند میز را از حالت تک کارت خارج کرده و بازی را وارد مرحله ی جدی تر کنند.
در جفت ها تنها رتبه کارت ها نیست که تعیین کننده است، بلکه خال نیز تاثیر دارد. اگر دو بازیکن جفتی با رتبه برابر بگذارند، جفتی که خال کارت قوی تری داشته باشد برنده می شود. همین موضوع باعث می شود بازیکنان حرفه ای هنگام چیدن دست، جفت ها را بر اساس خال نیز اولویت بندی کنند.
جفت ها معمولا زمانی بازی می شوند که بازیکن قصد دارد بازی را از تک کارت ها خارج کند و بازیکنان دیگر را مجبور به پاس دادن کند. برای همین در برخی مواقع بهتر است جفت های کوچک را نگه دارید تا در زمان مناسب، جریان بازی را کنترل کنید.
یک جفت کارت با رتبه مساوی. در این بخش، دوها بالاترین هستند و سه ها پایین ترین. هر جفتی که رتبه بالاتری داشته باشد، جفتی را که رتبه های پایین تری دارد شکست می دهد. بین جفت های دارای رتبه بندی مساوی، جفتی که خال بالاتری را دارد بهتر است. برای مثال 9 خشت – 9 پیک، رتبه بهتری از 9 دل و 9 گشنیز دارد، زیرا پیک بالاتر از دل است، اما بی بی گشنیز – بی بی خشت، جفت کارت سرباز دل – سرباز پیک را می زند زیرا بی بی ها رتبه بالاتری از سربازها دارند و آن ها را می زنند.
تمام ترکیب های پنج کارتی و قوانین پنهان آنها؛ آیا می توانید برنده شوید؟
در دوی بزرگ، ترکیب های پنج کارتی قوانین خاص خود را دارند که بازیکنان باید به خوبی آنها را بشناسند. شناخت ترکیب ها مثل استریت، فول هوس یا فلاش، کلید برنده شدن است. علاوه بر این، قوانین پنهان و نکات استراتژیک هر ترکیب، فرصت های غیر منتظره ای برای تغییر نتیجه بازی فراهم می کند.
سه تایی (triples)
سه تایی شامل سه کارت هم رتبه است و یکی از مهم ترین ترکیب ها در بازی به شمار می رود. این ترکیب نسبت به تک کارت و جفت ها کمیاب تر است و به همین دلیل قدرت بیشتری در کنترل جریان بازی دارد. سه تایی ها می توانند بازی را از حالت های ساده خارج کرده و دیگران را مجبور کنند کارت های بزرگ تر خود را مصرف کنند.
سه تایی عدد 2 قوی ترین سه تایی ممکن است و در بسیاری از مواقع می تواند مهر پایانی بر یک دست باشد. اما در مقابل، سه تایی عدد 3 ضعیف ترین و کم کاربردترین سه تایی بازی است و معمولا ارزش تاکتیکی بالایی ندارد مگر اینکه بخواهید آن را در ابتدای جریان بازی استفاده کنید.
بازیکنان حرفه ای معمولا سه تایی های خود را نگه می دارند تا در لحظه های کلیدی میز را تصاحب کنند. زیرا وقتی کنترل میز در اختیار شماست، می توانید ترکیب پنج کارتی بهتر یا تک کارت مناسب تری بازی کنید و دیگران را تحت فشار قرار دهید.
گروه پنج تایی کارت (five card)
گروه های پنج کارتی متنوع ترین و استراتژیک ترین بخش بازی Big Two هستند. این ترکیب ها شامل استریت، فلاش، فول هوس، چهارتایی و استریت فلاش می شوند. هرکدام رتبه بندی مخصوص خود را دارند و تنها با یک دسته بندی هم نوع خود قابل مقایسه و شکست دادن هستند.
این ترکیب ها معمولا در لحظه های حساس بازی استفاده می شوند، جایی که بازیکن قصد دارد کنترل کامل میز را در دست بگیرد. گروه های پنج کارتی به دلیل تعداد بالای کارت ها، نسبت به تک کارت ها شانس بیشتری برای متوقف کردن جریان بازی دارند و این مزیت بسیار مهمی است.
به همین دلیل بازیکنان معمولا از همان ابتدای بازی روی ساختن یک ترکیب پنج کارتی قوی فکر می کنند. گاهی داشتن یک فلاش ضعیف بهتر از داشتن چند جفت و تک کارت پراکنده است زیرا فلاش می تواند جریان بازی را تغییر دهد و شما را صاحب نوبت کند.
پنج نوع ترکیب پنج پنجتایی قابل بازی وجود دارد. به ترتیب از نظر رتبه از بالا به پایین عبارتند از:
- مستقیم یا استریت (straight)
- همسطح یا فلاش (flush)
- خانه کامل یا فول هَوس (full house)
- چهار تایی (four of a kind)
- استریت فلاش (straight flush)
مستقیم یا استریت (straight)
استریت یکی از متداول ترین ترکیب های پنج کارتی در بازی دوی بزرگ Big Two است و از پنج کارت با اعداد پشت سر هم تشکیل می شود. در این ترکیب، خال کارت ها مهم نیست و فقط ترتیب اعداد مورد توجه قرار می گیرد. بازیکنان معمولا استریت های متوسط یا ضعیف را در ابتدا نگه می دارند تا در لحظه ای که بازی شدت می گیرد از آنها استفاده کنند. داشتن یک استریت خوب می تواند شما را در موقعیت کنترل میز قرار دهد و اجازه ندهد بازیکنان با جفت یا تک کارت قدرت بازی را از شما بگیرند.
در استریت، رتبه بندی از بالاترین یعنی A K Q J 10 آغاز می شود و پایین ترین استریت ترتیب A 2 3 4 5 است که در بعضی نسخه ها ارزش متفاوتی دارد. بازیکنان حرفه ای همیشه هنگام دیدن کارت های بیرون آمده حدس می زنند که بازیکنان دیگر چه استریتی ممکن است داشته باشند و براساس آن تصمیم می گیرند. این تحلیل باعث می شود استریت ها نه فقط یک ترکیب ساده بلکه یک ابزار تاکتیکی مهم باشند.
یکی از نکات مهم استریت این است که کارت آس یا باید در ابتدای سری یا در انتهای سری قرار بگیرد و استفاده از آن در وسط مجموعه مجاز نیست. همین قانون باعث می شود برخی ترکیب های به ظاهر کامل در واقع غیر قابل قبول باشند. درک این جزئیات برای بازیکنان تازه کار ضروری است زیرا اشتباه در تشخیص یک استریت معتبر ممکن است باعث از دست دادن یک نوبت حیاتی شود.
خلاصه استریت (straight):
| بخش | شرح |
|---|---|
| تعریف | ترکیب 5 کارت با رتبه های پشت سر هم و خال های مختلف |
| قاعده برتری | استریت با رتبه بالاتر، استریت پایین تر را شکست می دهد |
| نقش خال | وقتی رتبه ها یکسان باشد، خال بالاتر برنده است |
| جایگاه 2 | کارت 2 پایین تر از 3 قرار دارد و رتبه برتر محسوب نمی شود |
| جایگاه آس | می تواند بالا یا پایین باشد، اما نمی تواند در وسط استریت قرار بگیرد |
همسطح یا فلاش (flush)
فلاش ترکیبی از پنج کارت با یک خال یکسان است و یکی از قوی ترین ابزارهای کنترل بازی در دوی بزرگ به شمار می رود. در فلاش اهمیت کارت ها بر اساس بالاترین رتبه ای است که در مجموعه حضور دارد و خال در تعیین ارزش فلاش نقش کلیدی دارد. فلاش هایی با خال پیک قدرتمندترین و با خال خشت ضعیف ترین هستند و همین موضوع گاهی باعث تغییر نتیجه یک دست می شود.
بازیکنان حرفه ای معمولا کارت های یک خال را در طول بازی کنار هم نگه می دارند و اگر دیدند چهار کارت هماهنگ دارند، تلاش می کنند فلاش بسازند. فلاش ها حتی اگر ضعیف باشند باز هم ارزش استراتژیک بالایی دارند زیرا می توانند جریان بازی را تغییر دهند و بازیکنان را مجبور کنند با ترکیب های قوی تری وارد رقابت شوند.
فلاش در بسیاری از مواقع می تواند استریت های قوی را هم شکست دهد و همین باعث می شود بازیکن صاحب فلاش بتواند روند بازی را به نفع خود پیش ببرد. گاهی نگه داشتن یک فلاش تا لحظه های پایانی بازی می تواند ابزار مناسبی برای جلوگیری از برد سریع یک بازیکن دیگر باشد. به همین دلیل برخی بازیکنان فلاش را نوعی کارت امنیتی می دانند.
قوانین و برتری فلاش:
-
فلاش ترکیبی از 5 کارت با خال یکسان است.
-
فلاش با خال بالاتر، بدون توجه به رتبه کارت ها، فلاش با خال پایین تر را می زند.
-
وقتی دو فلاش خال یکسان دارند، فلاش با کارت های رتبه بالاتر برنده است.
-
مثال: دل 9، دل 7، دل 6، دل 5، دل 3، توسط کارت های 2 گشنیز، سرباز گشنیز، 9 گشنیز، 6 گشنیز و 4 گشنیز شکست می خورد.
-
رتبه کارت ها در تعیین برنده فلاش خال یکسان نقش مهم دارد.
خانه کامل یا فول هَوس (full house)
فول هوس ترکیبی است از سه کارت هم رتبه به همراه یک جفت. ارزش این ترکیب بر اساس رتبه ی سه تایی مشخص می شود و جفت فقط نقش تکمیل کننده دارد. فول هوس به دلیل ساختار ترکیبی و تعداد کارت های لازم از مهم ترین ترکیب های پنج کارتی در بازی است و معمولا قدرت زیادی در گرفتن کنترل میز دارد.
در لحظه های حساس و زمانی که بازی وارد فاز رقابتی می شود، فول هوس ها می توانند حتی فلاش های قوی را نیز شکست دهند. بازیکنان کارکشته همیشه دنبال ساخت سه تایی های مناسب هستند تا در صورت دریافت یک جفت مناسب، آنها را تبدیل به فول هوس کنند. این نوع بازی فکری باعث می شود فول هوس جایگاهی استراتژیک در بازی داشته باشد.
بازیکنان حرفه ای معمولا فول هوس را برای لحظه های پایانی نگه می دارند، به خصوص زمانی که چند نفر فقط تعداد کمی کارت دارند. استفاده به موقع از یک فول هوس می تواند مانع برنده شدن افراد دیگر شود. این ترکیب هم برای حمله مناسب است و هم برای دفاع، و همین موضوع آن را به یکی از تاثیرگذارترین ابزارهای بازی تبدیل می کند.
خلاصه فول هوس (Full House):
| بخش | شرح کوتاه |
|---|---|
| تعریف | ترکیب 5 کارت: سه کارت هم رتبه + یک جفت |
| ارزش | بر اساس رتبه سه کارت تعیین می شود |
| نقش استراتژیک | می تواند فلاش قوی را هم شکست دهد و برای حمله و دفاع مناسب است |
| زمان استفاده | معمولا در لحظه های پایانی بازی استفاده می شود |
| برتری بین دو فول هوس | سه کارت با رتبه بالاتر، برنده است (مثال: 9-9-9-4-4 > 8-8-8-K-K) |
چهارتایی (four of a kind)
چهارتایی شامل چهار کارت هم رتبه به همراه یک کارت اضافی است و یکی از قوی ترین ترکیب های بازی به شمار می رود. داشتن چهار کارت هم رتبه احتمال کمی دارد و همین کمیابی باعث افزایش ارزش این ترکیب شده است. تنها ترکیبی که می تواند چهارتایی را شکست دهد استریت فلاش است.
چهارتایی ها معمولا در زمان هایی استفاده می شوند که بازیکن قصد دارد بقیه بازیکنان را مجبور به پاس دادن کند و به این واسطه نوبت بازی را در دست بگیرد. این ترکیب می تواند هر ترکیب پنج کارتی دیگری را شکست دهد و قدرت آن در طول بازی تاثیر چشمگیری دارد.
بازیکنان حرفه ای همیشه تلاش می کنند کارت های تکراری مهم مثل 10، J، Q، K، A یا 2 را کنار هم نگه دارند تا شاید شانس ساخت چهارتایی داشته باشند. این ترکیب در بازی های رقابتی ابزار بسیار مهمی است و گاهی می تواند سرنوشت یک دور کامل بازی را تغییر دهد.
ترکیب چهارتایی (four of a kind)، از هر چهار کارت هم رتبه به اضافه یک کارت پنجم با هر رتبه ای تشکیل شده است. کارت پنجم باید حتما برای تشکیل این ترکیب در آن گنجانده شود. چهار کارت مساوی به تنهایی یک ترکیب قابل بازی نیستند. بین دو چهارتایی از یک خال، رتبه چهار کارت مشخص می کند که کدام بالاتر است.
خلاصه نکات چهارتایی (four of a kind):
-
چهار کارت هم رتبه + یک کارت اضافی
-
بسیار قوی و کمیاب
-
فقط استریت فلاش آن را میزند
-
می تواند سایر ترکیب ها را شکست دهد
-
رتبه چهار کارت تعیین کننده برنده است
استریت فلاش (straight flush)
استریت فلاش قوی ترین ترکیب در بازی دوی بزرگ است و از پنج کارت پشت سر هم با یک خال تشکیل می شود. این ترکیب حتی از چهارتایی نیز بالاتر است و در رتبه بندی تمام ترکیب های پنج کارتی در جایگاه اول قرار دارد. اگر یک بازیکن استریت فلاش داشته باشد تقریبا در هر شرایطی می تواند کنترل بازی را به دست بگیرد.
این ترکیب بسیار کمیاب است و به همین دلیل زمانی که بازیکنی آن را در اختیار دارد باید نهایت دقت را در استفاده از آن به کار ببرد. بازیکنانی که استریت فلاش دارند معمولا تا لحظه های پایانی آن را مخفی می کنند تا در زمان مناسب ضربه ی نهایی را وارد کنند.
قدرت استریت فلاش straight flush به حدی است که در بسیاری از دست ها باعث می شود سایر بازیکنان حتی قبل از بازی آن را حس کنند و هنگام دیدن کارت های پی در پی یک بازیکن، احتمال ساخت آن را حدس بزنند. به همین دلیل داشتن استریت فلاش نه تنها یک ترکیب قوی بلکه یک ابزار روانی نیز محسوب می شود.
یک استریت فلاش، شامل پنج کارت متوالی با خال یکسان است. کارت های شماره 2، رتبه پایین تر از کارت های شماره 3 دارند و کارت های آس نیز همچون استریت، یا بالا یا پایین هستند.
رتبه بالاترین کارت مشخص می کند که بین 2 استریت فلاش، کدام یکی بالاتر است. بین 2 استریت فلاش هم رتبه، آن که خال با رتبه بالاتری دارد، بهتر است. بنابراین رویال فلاش در پیکها یعنی پیک آس، پیک شاه، پیک بی بی، پیک سرباز و پیک 10، بالاترین استریت فلاش است و بهترین ترکیب 5کارتی می باشد.
توضیح در مورد ترکیب ها:
ترکیب های بازی Big Two به گونه ای طراحی شده اند که هر ترکیب فقط با ترکیب هم نوع خود قابل مقایسه باشد. یعنی مثلا جفت فقط با جفت، سه تایی فقط با سه تایی و ترکیب های پنج کارتی فقط با ترکیب های پنج کارتی قابل مقایسه هستند. این قانون باعث می شود بازیکنان در ساخت ترکیب های گوناگون استراتژی های متفاوتی اتخاذ کنند.
گاهی بازیکن ممکن است سه کارت هم رتبه داشته باشد، اما نمی تواند آن را با دو کارت اضافی ترکیب کند مگر اینکه یک فول هوس یا چهارتایی معتبر تشکیل شود. این محدودیت ها باعث می شود بازی نیاز به تفکر بیشتر داشته باشد و بازیکنان مجبور شوند بهترین تصمیم را در زمان مناسب بگیرند.
یکی از تفاوت های مهم دوی بزرگ با پوکر همین است که بسیاری از ترکیب های پوکری در این بازی قابل استفاده نیستند. مثلا ترکیب دو جفت در دوی بزرگ وجود ندارد. همین تفاوت ها باعث می شود بازیکنانی که از پوکر می آیند کمی زمان لازم داشته باشند تا ساختار ذهنی خود را با قوانین این بازی هماهنگ کنند.
یک ترکیب را فقط می توان با یک ترکیب بهتر با همان تعداد کارت شکست داد. بنابراین ترکیب تک کارت تنها با یک کارت بهتر، یک جفت با یک جفت بهتر و یک سه تایی با یک سه تایی بهتر می تواند شکست بخورد. شما نمی توانید برای مثال از یک سه تایی برای شکست دادن یک جفت یا از یک استریت برای شکست دادن یک ترکیب سه تایی استفاده کنید.
اما با این حال، یک گروه پنج کارتی را می توان با یک گروه پنج کارتی از نوع قوی تر شکست داد. مثلا هر فلاش هر استریتی را می زند، هر فول هوسی هر استریت یا فلاشی را می زند، هر ترکیب چهارتایی نیز هر استریت، فلاش یا فول هَوسی را می زند. و هر استریت فلاشی، تمامی انواع دیگر ترکیب های 5 کارتی را شکست می دهد.
توجه داشته باشید که اگرچه ترکیب های قابل بازی در بازی ورق 2 بزرگ شبیه به دست های پوکر هستند، اما تفاوت های مهمی بین آن ها وجود دارد.
به عنوان مثال، در این بازی، ترکیب «دو جفت» وجود ندارد، و اگرچه یک چهارتایی برای تکمیل ترکیب به کارت پنجم نیاز دارد، یک سه تایی نمی تواند با کارت های اضافی همراه شود (مگر اینکه این کارت ها آن را به چهارتایی یا یک فول هَوس تبدیل کنند).
پخش کارت در بازی ورق 2 بزرگ
پخش کارت در بازی دوی بزرگ Big Two به گونه ای انجام می شود که همه کارت های موجود بین بازیکنان تقسیم شود و هیچ کارتی در دست باقی نماند. معمولا بازیکن سمت چپ دیلر کارت ها را بر می زند و پس از آن دیلر شروع به پخش کارت ها می کند. در بازی هایی با چهار نفر، هر بازیکن سیزده کارت دریافت می کند و این روند دقیق مدیریت می شود تا هیچ اشتباهی در تعداد کارت ها به وجود نیاید.
کار پخش کارت بیشتر جنبه ی بی طرفی و شانس دارد و بازیکنان باتجربه می دانند که هرگونه بی دقتی در پخش ممکن است باعث خطای غیر عمدی و حتی توقف بازی شود. برخی بازیکنان ترجیح می دهند کارت ها ابتدا به صورت چند دسته پخش شوند تا روند بازی سرعت بیشتری پیدا کند. اما در بسیاری از گروه ها پخش کارت همیشه یک به یک انجام می شود تا شانس همه برابر باشد.
پخش کارت در دور های مختلف بازی اهمیت زیادی دارد زیرا بعضی بازیکنان بر اساس کارت هایی که در دور قبلی گرفته اند، انتظار دارند کارت های خاصی در دور جدید داشته باشند. البته این انتظار بر اساس شانس است اما ذهن بازیکنان حرفه ای همیشه به دنبال الگو سازی است. همین موضوع باعث می شود هر دور پخش کارت فضایی تازه و پر از احتمالات جدید برای همه ایجاد کند.
خلاصه ترکیب ها در دوی بزرگ:
| بخش | شرح |
|---|---|
| مقایسه | هر ترکیب فقط با هم نوع خود مقایسه می شود |
| محدودیت | سه تایی فقط با کارت اضافی معتبر به فول هوس یا چهارتایی تبدیل می شود |
| تفاوت با پوکر | دو جفت وجود ندارد؛ برخی ترکیب ها به کارت پنجم نیاز دارند |
| برتری پنج کارتی | چهارتایی > فول هوس > فلاش > استریت; استریت فلاش قوی ترین |
| نکته | تک کارت، جفت و سه تایی فقط با همان نوع قوی تر شکست می خورند |
توزیع کارت و بازی معمولاً در خلاف جهت عقربه های ساعت انجام می شود. هر بازیکنی می تواند ابتدا بعنوان اولین بازیکن، کارت ها را پخش کند. پس از آن، برنده هر دست، دست بعدی را پخش می کند. دیلر کارت ها را بر می زند و بازیکن سمت راست دیلر کارت ها را کات می کند.
دیلر کارت ها را یکی یکی پخش می کند، از بازیکنی سمت چپ شروع می کند و در خلاف جهت عقربه های ساعت ادامه می دهد تا زمانی که همه کارت ها پخش شوند. بنابراین هر کس یک دست از 13 کارت خواهد داشت که می تواند آن ها را نگاه کرده و مرتب کند.
نحوه انجام بازی کارتی دوی بزرگ
بازی با بازیکنی آغاز می شود که کوچک ترین کارت بازی را دارد و این کارت معمولا ۳ خشت است. بازیکن شروع کننده می تواند کارت خود را به صورت تک یا در ترکیب مجاز روی میز قرار دهد و بقیه بازیکنان باید کارت هایی بالاتر از آن بازی کنند. این روند ادامه پیدا می کند تا همه بازیکنان پاس دهند و در آن لحظه بازیکنی که آخرین کارت را ریخته کنترل دست جدید را به دست می گیرد.
هر بازیکن در نوبت خود فقط می تواند ترکیبی هم نوع با کارت قبلی بگذارد. یعنی اگر شروع کننده تک کارت بازی کرد همه باید تک کارت بریزند و اگر دوتایی یا سه تایی گذاشت، بقیه هم باید همان نوع ترکیب را دنبال کنند. این قانون ساده به ظاهر محدود کننده است اما بخش اصلی تاکتیک این بازی را تشکیل می دهد.
هنگامی که بازیکنی کنترل دست را به دست می گیرد می تواند ترکیب جدیدی را آغاز کند و این حق به او اجازه می دهد استراتژی حمله یا دفاع را انتخاب کند. مثلا ممکن است بازیکن تصمیم بگیرد با کارت های کوچک شروع کند تا بقیه را مجبور کند کارت های مهم خود را مصرف کنند. یا برعکس با یک کارت قوی شروع می کند تا روند بازی را عوض کند.
بازیکنی که سه کارت خشت در اختیار دارد شروع می کند و باید این کارت را به تنهایی یا به عنوان بخشی از یک ترکیب قانونی بازی کند. فردی که در سمت راست این بازیکن قرار دارد، در مرحله بعدی بازی می کند و به همین ترتیب دور میز بازی انجام می شود.
وقتی نوبت بازی به شما رسید، یا باید از بازی کردن بگذرید (یعنی کارتی بازی نکنید و نوبت بازیکن بعدی می شود) یا با بازی ترکیبی بالاتر از همان تعداد کارت، ترکیب بازی شده ی قبلی را شکست دهید.
مراحل بازی Big Two:
-
بازیکن با کوچک ترین کارت (3 خشت) شروع می کند.
-
باید کارت تک یا ترکیب مجاز بازی کند؛ بقیه هم نوع و بالاتر بریزند.
-
وقتی همه پاس دهند، آخرین بازیکن کنترل دست را می گیرد.
-
بازیکن می تواند ترکیب جدید آغاز کند یا از بازی بگذرد.
-
کارت ها روی میز قرار می گیرند تا همه پاس دهند؛ سپس پشته کنار گذاشته می شود.
همه بازی ها با قرار دادن کارت ها رو به بالا در مرکز میز انجام می شود، به طوری که یک پشته تشکیل می شود. این کار در صورت لزوم برای چندین دور ادامه می یابد، تا زمانی که همه بازیکنان به جز یکی از بازیکنان پشت سر هم از بازی کردن صرف نظر کنند و هیچ کس نتواند یا نخواهد آخرین ترکیب بازی شده را شکست دهد.
وقتی این اتفاق می افتد، انبوه کارت های بازی شده، بصورت رو به پایین در کنار گذاشته می شوند (یا در بسیاری از جاها، بازیکنان فقط تمام کارت های بازی شده را به صورت پشته ای روی میز می گذارند). شخصی که بالاترین بازی را انجام داده است (بقیه بازیکنان بازی را به بعدی پاس داده اند) دوباره با بازی کردن هر کارتی یا ترکیبی قابل بازی از کارت ها شروع می کند.
این نکته را در نظر بگیرید که شما فقط به این دلیل که قادر به شکست دادن یک کارت یا مجموعه ای از کارت ها هستید هرگز متعهد به انجام آن نیستید. یعنی ممکن است شما کارت های بالای خود را برای یک فرصت بهتر نگه دارید و گاهی اوقات از نوبت خود برای بازی بگذرید. وقتی نوبت شما دوباره می رسد، عبور کردن از بازی در نوبت های قبلی، مانع از بازی شما در این نوبت نمی شود.
همه ی بازیکنان مجاز هستند که بدانند بازیکنان دیگر در هر زمانی چند کارت در دست دارند. بنابراین اگر از شما سوال شد باید صادقانه پاسخ سوال را به آن ها بدهید.
نوبت بندی و جریان بازی Big Two
نوبت بازی همیشه در جهت عقربه های ساعت است و همه بازیکنان باید در نوبت خود تکلیف کارت گذاری یا پاس دادن را مشخص کنند. پاس دادن یعنی اینکه بازیکن نمی تواند یا نمی خواهد کارت بالاتر هم نوع روی میز قرار دهد. این انتخاب گاهی استراتژیک است و گاهی اجباری. بازیکنان حرفه ای به خوبی می دانند چه زمانی پاس دادن بهتر از بازی کردن است.
پس از اینکه همه به جز یک نفر پاس دادند، جریان دست بسته می شود و بازیکنی که آخرین کارت را گذاشته دوباره شروع کننده دست جدید می شود. این قانون باعث ایجاد چرخه های متعدد می شود که بازیکنان در هر چرخه تلاش می کنند بهترین استفاده ممکن از کارت های خود را داشته باشند. Big Two
گاهی در یک دست کوتاه فقط چند کارت رد و بدل می شود و گاهی یک دست طولانی تر است و بازیکنان با استراتژی های پیچیده سعی می کنند جریان بازی را تحت کنترل بگیرند. سرعت بازی نیز کاملا به تصمیم گیری بازیکنان بستگی دارد و در دور های حساس ممکن است بازی به کندی پیش برود چون همه در حال فکر کردن هستند.
نسخه های متفاوت دوی بزرگ در سراسر جهان؛ آیا می توانید تفاوت ها را تشخیص دهید؟
دوی بزرگ در کشورهای مختلف نسخه های متنوعی دارد که قواعد کوچک اما مهمی با هم تفاوت دارند. شناخت این نسخه ها برای بازیکنان بین المللی اهمیت زیادی دارد. تفاوت ها در تعداد کارت ها، ترتیب بازی و امتیازدهی می تواند مهارت بازیکن را محک بزند و تجربه ای متفاوت از بازی ارائه دهد.
برنده شدن در بازی
برنده شدن در دوی بزرگ Big Two زمانی اتفاق می افتد که یک بازیکن بتواند تمام کارت های خود را قبل از دیگران تمام کند. بازیکنی که کارت کم تر دارد معمولا شانس بیشتری برای برنده شدن دارد، اما این موضوع تضمین کننده نیست زیرا نحوه بازی کردن و مدیریت کارت های قوی و ضعیف نقش اصلی را بازی می کند.
یک بازیکن حرفه ای همیشه تلاش می کند با ترکیب کارت ها و زمانی که کنترل دست را به دست می گیرد روند پایان بازی را هدایت کند. اگر بازیکن بتواند با یک پنج کارتی قوی کنترل میز را بگیرد، معمولا می تواند چند کارت مهم را پشت سر هم بازی کند و خود را به پایان بازی نزدیک کند.
در پایان بازی معمولا رقابت بسیار شدید می شود و بازیکنان باقیمانده تلاش می کنند جلوی برنده شدن یکدیگر را بگیرند. هر کارت اشتباه ممکن است فرصت برد را از بین ببرد. به همین دلیل بازیکنان حرفه ای همیشه آخرین کارت های خود را با بیشترین دقت ممکن بازی می کنند.
اولین بازیکنی که موفق شود تمام کارت هایی را که در دست دارد را بازی کند برنده بازی می شود. به محض اینکه این اتفاق می افتد، بازی تمام می شود و به دست ها امتیاز داده می شود. دیگر بازیکنان با شکست دادن کارت(های) نهایی که توسط برنده بازی می شود، فرصتی برای خلاص شدن از شر کارت ها ندارند.
امتیازدهی به بازیکنان در بازی ورق 2 بزرگ
امتیازدهی در نسخه های مختلف بازی متفاوت است اما سیستم های رایج معمولا بر اساس تعداد کارت هایی است که بازیکنان باقی گذاشته اند. بازیکنی که اول شده معمولا امتیاز مثبت می گیرد و بازیکنان بعدی بسته به تعداد کارت های باقی مانده امتیاز منفی دریافت می کنند.
برخی نسخه ها امتیاز ویژه برای زدن کارت 2 یا داشتن ترکیب های قوی مانند استریت فلاش در نظر می گیرند. این امتیازها بازی را پرهیجان تر می کند زیرا بازیکنان برای گرفتن امتیاز بیشتر گاهی ریسک های بزرگ می کنند.
در مدل های رقابتی، امتیازدهی به صورت دور های پیوسته انجام می شود و در پایان چند دور بازیکنی که بیشترین امتیاز کلی را کسب کرده برنده رقابت شناخته می شود. این نوع بازی بیشتر جنبه ی حرفه ای و تاکتیکی دارد و نیازمند دقت بالا در مدیریت کارت هاست.
تمام بازیکنان به غیر از برنده، برای کارت هایی که در دستشان باقی مانده است، امتیاز جریمه می گیرند.
اگر 9 کارت یا کمتر داشته باشید، جریمه به ازای هر کارت یک امتیاز است، اگر 10، 11 یا 12 کارت داشته باشید، دو امتیاز به ازای هر کارت، و اگر هر 13 کارت را داشته باشید، سه امتیاز به ازای هر کارت (یعنی 39 امتیاز) به شما بعنوان جریمه داده خواهد شد. برنده، بدون کارت است و هیچ امتیاز پنالتی برای دست دریافت نمی کند.
این بازی اغلب برای پول انجام می شود. در این حالت، قبل از شروع بازی، بازیکنان با یک شرط – به عنوان مثال 10 هزارتومان در هر امتیاز – موافقت می کنند و در پایان جلسه هر جفت از بازیکنان با توجه به تفاوت بین امتیازات خود به توافق می رسند. هنگامی که برای پول بازی می کنید، اگر کسی که بعد از شما بازی می کند فقط یک کارت داشته باشد، باید اقدامات احتیاطی زیر را انجام دهید تا مانع برنده شدن او شوید:
اگر تک کارت ها در حال بازی هستند، باید بالاترین کارت خود را بازی کنید.
اگر نوبت شماست که اولین ترکیب را قرار دهید، در صورت امکان باید ترکیبی از بیش از یک کارت را وسط بگذارید. در غیر این صورت باید بالاترین کارت خود را وسط قرار دهید.
اگر این اقدامات احتیاطی را نادیده بگیرید و در نتیجه فرد بعد از شما با بازی تک کارت خود برنده شود، باید ضرر هر سه بازیکن را شما بپردازید.
خلاصه امتیازدهی در بازی ورق 2 بزرگ:
| بخش | شرح |
|---|---|
| اساس امتیازدهی | بر اساس تعداد کارت باقی مانده بازیکنان |
| برنده | بازیکنی که اول می شود، امتیاز مثبت می گیرد و جریمه ندارد |
| بازیکنان دیگر | بسته به تعداد کارت باقیمانده، امتیاز منفی یا جریمه دریافت می کنند |
| جریمه کارت ها | 1–9 کارت: 1 امتیاز هر کارت؛ 10–12 کارت: 2 امتیاز؛ 13 کارت: 3 امتیاز هر کارت |
| امتیاز ویژه | کارت 2 یا ترکیب های قوی مثل استریت فلاش ممکن است امتیاز اضافی داشته باشند |
| مدل رقابتی | امتیاز در چند دور محاسبه می شود؛ بیشترین امتیاز برنده است |
| نکته پولی | برای جلوگیری از برد بازیکن بعدی، باید بالاترین کارت یا ترکیب چند کارتی بازی شود |
انواع مختلف بازی دوی بزرگ
انواع بسیار زیادی از بازی ورق دوی بزرگ در کشورهای مختلف وجود دارد و هر نسخه تفاوت های خاص خود را دارد. برخی نسخه ها قوانین بسیار نزدیک به نسخه اصلی دارند اما در بعضی موارد تغییرات اساسی مشاهده می شود که روی روند کلی بازی تاثیر می گذارد. در چین و هنگ کنگ تنوع این بازی بسیار زیاد است و هر گروه قوانین خاص خود را دنبال می کند، گاهی حتی در یک شهر چند نسخه متفاوت همزمان رایج است. Big Two
برای مثال برخی وب سایت های چینی از نام های دالو لاو ار و بوبو گائو شنگ برای نسخه هایی استفاده می کنند که در آن قوانین مهمی تغییر کرده است. در این نسخه ها نه فلاش وجود دارد و نه فول هوس می تواند یک استریت را شکست دهد، یعنی ارزش گذاری ترکیب ها کاملا متفاوت از نسخه کلاسیک است. این تغییر باعث می شود بازیکنان مجبور شوند به شکل جدیدی بازی کنند و روی ترکیب های کاملا متفاوتی تمرکز داشته باشند.
در بعضی انواع، چهارتایی می تواند حتی خارج از نوبت بازی شود و هر ترکیبی را شکست دهد؛ این قانون بازی را به شدت تهاجمی تر می کند. همچنین قانون امتیازدهی در بسیاری از نسخه ها متفاوت است و بازیکنان پس از باخت بسته به تعداد کارت های باقی مانده امتیاز منفی متفاوتی می گیرند. همین تفاوت ها باعث شده نسخه های متعدد بازی برای سطح های مختلف مهارت جذاب باشند.
خلاصه انواع مختلف بازی 2 بزرگ:
-
بازی 2 بزرگ نسخه های مختلف دارد
-
برخی نزدیک به نسخه اصلی و برخی تغییرات مهم دارند
-
بعضی نسخه ها فلاش ندارند و فول هوس نمی تواند استریت را شکست دهد
-
چهارتایی در بعضی نسخه ها می تواند خارج از نوبت بازی شود
-
قوانین امتیازدهی بین نسخه ها متفاوت است
تنوع بسیار زیادی از بازی ورق Big Two وجود دارد. از لحاظ مختلف، این انواع با یکدیگر تفاوت دارند. برای مثال، یکی از وب سایت های چینی، از نام های Da Lao Er و Bu Bu Gao Sheng برای بازی کمی متفاوت با بازی توضیح داده شده در اینجا استفاده کرده است. به گفته این سایت، در دائو لائو ار یا بو بو گائو شنگ هیچ فلاشی وجود ندارد و نمی توان از یک فول هَوس برای شکست دادن استریت استفاده کرد.
چهارتایی یک فلاش استریت را می توان خارج از نوبت بازی کرد تا هر ترکیبی را شکست دهد. وقتی کسی برنده می شود، بقیه اگر 10 کارت یا کمتر داشته باشند به ازای هر کارت 1 یا اگر 11 کارت یا بیشتر داشته باشند به ازای هر کارت 2 امتیاز می گیرند.
تنوع در جهت بازی Big Two
یکی از تفاوت های رایج در نسخه های مختلف دوی بزرگ، جهت چرخش نوبت بازی است. در برخی کشورها بازیکنان در جهت عقربه های ساعت بازی می کنند که باعث می شود بازی برای افرادی که به بیشتر بازی های کارتی غربی عادت دارند قابل فهم تر باشد. این روش بیشتر در آمریکا و بخش هایی از جنوب شرق آسیا از جمله اندونزی رایج است.
در مقابل، برخی بازیکنان ترجیح می دهند بازی را در خلاف جهت عقربه های ساعت انجام دهند چون این روش با بازی های شرق آسیا هماهنگی بیشتری دارد. حتی بعضی گروه ها نوبت چرخش را یک در میان تغییر می دهند، یعنی یک دست ساعتگرد، دست بعدی خلاف ساعتگرد. این کار برای متعادل کردن مزیت های احتمالی در چیدمان بازیکنان انجام می شود.
برای مثال کسی که همیشه بعد از یک بازیکن ضعیف قرار می گیرد ممکن است مزیت بزرگی داشته باشد و بتواند دست های بیشتری را کنترل کند. تغییر جهت نوبت باعث می شود این مزیت در طول بازی پخش شود و همه بازیکنان شرایط برابر تری پیدا کنند. به همین دلیل هر گروه ممکن است مطابق ترجیح خود جهت بازی را انتخاب کند.
برخی از مردم در جهت عقربه های ساعت بازی می کنند. این امر به ویژه در آمریکا رایج است، جایی که تقریباً تمام بازی های ورق در آن جهت انجام می شود. بازی در جهت عقربه های ساعت در اندونزی نیز مرسوم است.
برخی از افراد دست ها را یکی در میان، در خلاف جهت عقربه های ساعت و در جهت عقربه های ساعت بازی می کنند که مزیت یا مضرات بازی بعدی پس از یک حریف خاص را خنثی می کند. (کسی که بلافاصله بعد از یک بازیکن ضعیف بازی می کند در مزیت است).
تنوع در توزیع کارت و شروع بازی
در برخی نسخه های بازی، بازیکنی که بیشترین کارت را در انتهای دور قبلی داشته بازنده محسوب می شود و او باید شروع کننده دست بعدی باشد. این قانون به عنوان نوعی جبران برای بازنده عمل می کند تا بتواند با یک شروع مناسب نتیجه را تغییر دهد. به همین دلیل نقش آغازگر بازی همیشه اهمیت روانی و تاکتیکی زیادی دارد.
اگر دو یا چند بازیکن بیشترین تعداد کارت را داشته باشند، قانون خاصی برای تعیین شروع کننده استفاده می شود. در این حالت بازیکنان کارت های خود را روی میز باز می کنند و هر کدام باید بزرگترین ترکیب قابل بازی را بسازند. کسی که ترکیبش کوچک تر باشد به عنوان آغازگر انتخاب می شود و بازی را با ضعیف ترین موقعیت شروع می کند.
در اندونزی نوع ویژه ای از بازی وجود دارد که شامل ده دور توزیع کارت است و فقط دور اول با 3 خشت شروع می شود. نُه دور بعدی توسط کسی آغاز می شود که دور قبلی را برده باشد و این بازیکن اجازه دارد با هر ترکیب قانونی شروع کند. این روش باعث می شود برنده هر دور قدرت کنترل بیشتری در بازی داشته باشد.
برخی افراد، این بازی را طوری بازی می کنند که «بازنده» هر دست، اولین ترکیب را در دست بعدی بازی می کند. بازنده بازیکنی است که بیشترین کارت را در پایان بازی داشت.
اگر برای اکثر کارت ها تساوی وجود داشته باشد، آن هایی که در تساوی نقش دارند باید کارت های خود را در معرض نمایش بگذارند و هر کدام بزرگترین ترکیب قابل بازی را از کارت های خود تشکیل دهد. دیلر و شروع کننده بعدی، بازیکنی خواهد بود که ترکیبش کمترین تعداد کارت را داشته باشد یا در صورت تساوی، ضعیفترین این ترکیب ها باشد.
در اندونزی، یک نوع از بازی ورق 2 بزرگ Big Two انجام می شود که ده توزیع کارت به طول می انجامد. فقط اولین توزیع کارت دور توسط بازیکنی که کارت 3 خشت را دارد، آغاز می شود. 9 توزیع کارت بعدی توسط کسی که دور قبلی را برنده شده استف شروع می شود و این بازیکن می تواند با هر کارت قانونی یا ترکیبی شروع کند.
تنوع رتبه بندی خال ها در بازی Big Two
یکی از مهم ترین تفاوت های نسخه های گوناگون بازی، نحوه رتبه بندی خال هاست که نقش زیادی در تعیین ارزش کارت ها دارد. برای مثال در نسخه ی فیلیپینی بازی که با نام پوسوی دوس شناخته می شود ترتیب خال ها کاملا متفاوت است. در این ترتیب، الماس بالاترین و گشنیز پایین ترین خال محسوب می شود و همین موضوع جریان بازی را به کلی تغییر می دهد. Big Two
در این نسخه، بازی به جای بازیکن دارای 3 خشت با بازیکن دارای 3 گشنیز شروع می شود، زیرا گشنیز پایین ترین خال است. این تغییر کوچک باعث می شود بازیکنان مجبور شوند در تمام ساختار ذهنی خود تجدید نظر کنند زیرا ارزش کارت های ساده مثل 3 یا 4 کاملا بستگی به خال آنها پیدا می کند.
در تایوان و هنگ کنگ نیز برخی بازیکنان رتبه بندی خال ها را تغییر می دهند و خشت و گشنیز را جابجا می کنند تا ترتیب پیک، دل، خشت و گشنیز به عنوان ارزش بندی رسمی استفاده شود. این نسخه نیز با بازیکن دارای 3 گشنیز آغاز می شود. چنین تغییراتی باعث می شود هر منطقه نوع خاصی از تاکتیک را دنبال کند
در بازی Pusoy Dos که در فیلیپین بازی می شود، ترتیب خال ها از بالا به پایین الماس، دل، پیک، گشنیز است. در این مورد بازیکنی که گشنیز 3 را در اختیار دارد بازی را شروع می کند نه بازیکنی که 3 خشت را دارد.
خلاصه نکات تنوع در رتبه بندی خال ها:
-
رتبه بندی خال ها در نسخه های مختلف متفاوت است
-
در فیلیپین (Pusoy Dos): الماس بالا، گشنیز پایین
-
بازیکن با 3 گشنیز شروع می کند
-
در تایوان و هنگ کنگ: ترتیب پیک، دل، خشت، گشنیز
-
تغییر خال ها تاکتیک بازی را کاملا عوض می کند
برخی از بازیکنان در تایوان و در هنگ کنگ گشنیزها و خشت ها را با هم عوض می کنند، به طوری که رتبه بندی کارت ها ترتیب عبارت است از: پیک (بالا)، دل، خشت، گشنیز (کم) . در این جا نیز بازی با بازیکن دارای گشنیز 3 شروع می شود.
استفاده از کارت 2 و آس در فلاش استریت و استریت در Big Two
یکی از چالش برانگیز ترین تفاوت های نسخه های دوی بزرگ، نحوه رتبه بندی استریت ها و استریت فلاش هایی است که شامل کارت 2 یا آس هستند. بعضی بازیکنان معتقدند که ترکیب A 2 3 4 5 نه تنها پایین ترین ترکیب نیست بلکه بالاترین است و می تواند همه استریت های قوی تر را شکست دهد. این قانون ویژگی های جدیدی به بازی اضافه می کند.
برخی دیگر به گونه ای بازی می کنند که ترکیب 2 3 4 5 6 بالاترین استریت یا استریت فلاش ممکن در بازی باشد و ترکیب A 2 3 4 5 نیز در رتبه بعدی آن قرار بگیرد. در این نسخه حتی A K Q J 10 پایین تر از آنها قرار می گیرد و بازی کاملا ساختار متفاوتی پیدا می کند. این نوع قانون باعث می شود کارت 2 نقش پررنگ تری پیدا کند.
در طرف مقابل، بعضی نسخه ها به طور کلی ترکیب A 2 3 4 5 را معتبر نمی دانند و معتقدند این ترتیب از نظر منطق بازی قابل قبول نیست. در این نسخه ها تنها استریت های استاندارد مجاز هستند و این موضوع باعث می شود بازی ساده تر و قابل پیش بینی تر باشد. هر گروه بر اساس عادت خود یکی از این مدل ها را انتخاب می کند.
بعضی بازیکنان معتقدند که A-2-3-4-5 به جای پایین ترین ترکیب نوع فلاش استریت یا استریت، بالاترین است. برخی اینطور بازی می کنند که 2-3-4-5-6 بالاترین ترکیب است و A-2-3-4-5 را شکست می دهند، که به نوبه خود این ترکیب نیز، A-K-Q-J-10 را شکست می دهد. برخی طوری بازی می کنند که 2-3-4-5-6 بالاترین ترکیب است، اما A-2-3-4-5 پایین ترین است.
از طرفی، برخی به هیچ وجه ترکیب A-2-3-4-5 را به عنوان یک فلاش استریت یا استریت مجاز نمی دانند.
خلاصه تنوع استفاده از 2 و آس در استریت و استریت فلاش:
| مدل بازی | ترتیب کارت ها | توضیح |
|---|---|---|
| مدل 1 | A 2 3 4 5 بالاترین | A-2-3-4-5 می تواند همه استریت های دیگر را شکست دهد |
| مدل 2 | 2 3 4 5 6 بالاترین | 2-3-4-5-6 بالاتر است و A-2-3-4-5 پایین تر قرار می گیرد |
| مدل 3 | 2 3 4 5 6 بالاتر، A-2-3-4-5 پایین | A-2-3-4-5 کمترین ترکیب است، استریت استاندارد باقی می ماند |
| مدل 4 | A-2-3-4-5 غیرمجاز | این ترکیب به عنوان استریت یا فلاش استریت معتبر نیست |
تنوع در بازی بدون سه تایی و فلاش
برخی نسخه های ساده تر بازی Big Two به طور کامل ترکیب های سه تایی و فلاش را حذف می کنند تا بازی سرعت بیشتری داشته باشد و یادگیری آن آسان تر شود. در این نسخه ها فقط تک کارت ها، جفت ها و ترکیب های پنج کارتی مجاز هستند و ارزش گذاری کاملا محدود شده است.
این قوانین باعث می شود بازی کوتاه تر و قابل پیش بینی تر باشد. در این حالت تنها ترکیب های پنج کارتی که اجازه بازی دارند استریت، فول هوس، چهارتایی و استریت فلاش هستند و بازیکنان باید تمام استراتژی خود را فقط بر اساس همین چهار ترکیب تنظیم کنند. نبود فلاش باعث می شود ارزش خال ها تغییر کند و نقش هماهنگی خال ها کمتر اهمیت داشته باشد.
این نسخه برای بازیکنانی مناسب است که می خواهند بازی سریع تری داشته باشند یا تازه کار هستند و می خواهند قوانین را مرحله به مرحله یاد بگیرند. با این حال حذف ترکیب ها باعث کاهش عمق استراتژیک بازی می شود و نسخه کلاسیک همیشه انتخاب محبوب بازیکنان حرفه ای باقی می ماند. برخی بدون ترکیب سه تایی و فلاش بازی می کنند. بنابراین فقط کارت های تک، جفت ها و ترکیب های 5 کارتی را می توان بازی کرد و تنها ترکیب های 5 کارتی استریت، فول هوس، چهارتایی و استریت فلاش هستند.
سوالات متداول
- بازی Big Two در کدام کشور ها محبوب است؟
این بازی در چين، هنگ کنگ، تايوان، فيليپين و اندونزی بسيار محبوب است و در هر منطقه با قوانين متفاوتی اجرا می شود. - آیا در همه نسخه ها رتبه ی خال ها يکسان است؟
خير. در کشور ها و مناطق مختلف، رتبه ی خال ها متفاوت است و اين موضوع بر شروع کننده ی بازی و قدرت کارت ها تأثير می گذارد. - چرا در بعضی نسخه ها ترکيب A-2-3-4-5 مجاز نيست؟
چون برخی گروه ها اين ترکيب را با منطق رتبه بندی هماهنگ نمی دانند و آن را يک استريت معتبر نمی شناسند. - چرا برخی نسخه ها سه تايی و فلاش را حذف می کنند؟
برای ساده تر شدن روند بازی. در اين نوع، فقط تک کارت، جفت و ترکيب های پنج کارتی خاص مجاز هستند. - در چه حالتی بازنده دست بعدی را شروع می کند؟
در برخی نسخه ها کسی که بيشترين کارت باقی مانده دارد بازنده محسوب می شود و بايد دست بعدی را شروع کند. - آیا جهت بازی هميشه خلاف جهت عقربه های ساعت است؟
خير. در آمريکا و اندونزی معمولاً در جهت عقربه های ساعت بازی می شود و برخی گروه ها هر دست جهت را تغيير می دهند. - چرا در بعضی گونه ها چهار تايی می تواند خارج از نوبت بازی شود؟
برای ايجاد هيجان بيشتر. چهار تايی می تواند هر ترکيب در حال بازی را حتی استريت فلاش شکست دهد.
بهترین آموزش ها و مقالات در مجله بخت مشابه این پست و مرتبط :